Gullaldr

歌詞

Þá kemr inn mæri mögr Hlóðynjar, gengr Óðins sonr við orm vega, drepr af móði Miðgarðs véurr, munu halir allir heimstöð ryðja; gengr fet níu Fjörgynjar burr neppr frá naðri níðs ókvíðnum. Sól tér sortna, sígr fold í mar, hverfa af himni heiðar stjörnur; geisar eimi ok aldrnari, leikr hár hiti við himin sjalfan. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnipahelli, festr mun slitna en freki renna; fjölð veit ek fræða fram sé ek lengra um ragna rök römm sigtíva. Sér hon upp koma öðru sinni jörð ór ægi iðjagræna; falla forsar, flýgr örn yfir, sá er á fjalli fiska veiðir. Finnask æsir á Iðavelli ok um moldþinur máttkan dæma ok minnask þar á megindóma ok á Fimbultýs fornar rúnir. Þar munu eftir undrsamligar gullnar töflur í grasi finnask, þærs í árdaga áttar höfðu. Munu ósánir akrar vaxa, böls mun alls batna, Baldr mun koma; búa þeir Höðr ok Baldr Hrofts sigtoftir, vé valtíva. Vituð ér enn - eða hvat? Þá kná Hænir hlautvið kjósa ok burir byggja bræðra tveggja vindheim víðan. Vituð ér enn - eða hvat? Sal sér hon standa sólu fegra, gulli þakðan á Gimléi; þar skulu dyggvar dróttir byggja ok um aldrdaga ynðis njóta.