Þú fálmar í myrkrinu leitandi Þú hrasar og stendur svo upp á ný. Blómið í vatninu þráir ljós. Fegurð þess færir þér yl í nótt. Þú flýtur með gróðrinum Þar til botni er náð. Þú liggur þar hreyfingarlaus, um sinn. Dag einn þá vaknar þú og þú lítur upp, Ísinn er þiðinn og sólin skín. Geislinn í vatninu gaf þér líf Teygði sig niður til þín af sinni náð.