Svefninn laðar, líður hjá mér. Lífið sem ég lifað hef. Fólk og furðuverur hugann baðar andann hvílir. Lokbrám mínum læsi uns vakna endurnærður Viðlag: Það er sumt sem maður saknar vöku megin við. Leggst út af á mér slokknar. Svíf um önnur svið í svefnrofunum finn ég sofa lengur vil. Því ég veit að ef ég vakna upp finn ég aftur til. Svefninn langi laðar til sín lokakafla ævi skeiðs. Hinsta andardráttinn. Andinn yfirgefur húsið hefur sig til himna við hliðið bíður drottinn Viðlag...