Halkım ben, parmakla sayılmayan Sesimde pırıl pırıl bir güc var Karanlıkta boy atmaya Sessizligi aşmaya yarayan Olu, yigit, gölge ve buz, ne varsa Tohuma dururlar yeniden Ve halk, topraga gömülu Tohuma durur bir yerde Bugday nasıl filizini surer de Çikarsa toprağın üstüne Guzelim kırmızı elleriyle Dessizligi burgu gibi deler de (Bir siginak arayan ormanda)